وقتی که صدای آسمانی تو در خاموشی شب های زیبا طنین می افکند تو ،ای نغمه پرداز گشوده بال آسمان تنهائی من خبر نداری که من چشم به دنبال تو دارم.
نمی دانی که گوش من چه سان در زیر درختان،غرق شنیدن صدای شیرین تو شده است تا از باده این آهنگ سحر آمیز سرمست شود.نمی دانی که از بیم خاموش کردن نوای آسمانی تو جرات آن را که نفس بر لب آرم یا قدم بر برگ خشکی نهم ندارم. نمی دانی شاعر دیگری در زندگی تو هست که در دل خویش با یک دنیا غبطه و رشک سرود شبانه تو را در دل جنگل تکرارمی کند.
نویسنده » ترنّم » ساعت 12:48 عصر روز سه شنبه 88 مهر 14